Un Jardin En Meditarrenee od Hermes - ogród zmysłów

Mityczne, wiszące ogrody Semiramidy w starożytnym Babilonie

Starotestamentowy Eden

Zekranizowany Tajemniczy Ogród

Różany ogród w opowiadaniu Wieża Herlinga-Grudzińskiego

Poukładane ogrody Wersalu

Pełne fontann i skąpane złotem carskie ogrody w Sankt Petersburgu

Kipiące wolnością angielskie założenia parkowe

Ukryty w Warszawie, zacieniony mały ogród botaniczny przy Ujazdowskich

Pełen roześmianych ludzi ogród na dachu BUWu

W ogrodach zawsze jest życie

Ogrody zawsze rodzą się ze snów i marzeń

Obowiązują w ich inne zasady bycia

Trochę takie, jak w świątyni

Nie trzeba zdejmować butów, nakryć głowy

Nie trzeba mówić szeptem, ani milczeć 

Można się śmiać, żartować, biegać, krzyczeć, wyznawać sobie miłosc, płakać w ramiona przyjaciół, bujać w obłokach jeszcze bardziej niż zazwyczaj

Można więcej marzyc, bardziej tęsknic, kochać tak jak nigdzie indziej

Czytać poezję, lub nie czytać nic

Można krzyczeć i jeszcze bardzie milczeć

Można szukać schronienia, wypełnionego rześkością i zapachem roślin powietrza

Albo szukać snów, które się zgubiło

Ogrody zawsze wysłuchują

Cieszą się, lub współczują

Nie moralizują, nie dają żadnych rozwiązań - łatwych i trudnych

Nie mówią truizmów, ani tych bardzo pięknych, uniwersalnych prawd

Nie każą wstawać z kolan, walczyć, ani się nie poddawać

Akceptują bezwarunkowo

Nie oceniają

Czule obejmują i pozwalają być takim jakim się jest, ze wszystkim tym, co się posiada, jeszcze bardziej bez tego wszystkiego, co się utraciło

Ogród śródziemnomorski od Hermesa

Pełen ziół, mokrych i suchych liści, obfity owocowymi drzewami i kiściami kwiatów, których barwy definiuje błękit nieba i ciepłe słońce

Skropiony poranną rosą, wilgotny popołudniowym deszczem

Błądzący w dzikich ścieżkach, jakby nigdy nie chciał dać się prawdziwie odnaleźć

Szukający niewypowiedzianych słów, uśmiechów i pragnień

Zaprasza prawdziwie rześką bryzą świeżych: mandarynki, bergamotki i cytryny, prowadzi poprzez labirynty kwiatów pomarańczy i białych oleandrów, po to by zakwitnąć wolnością luźno posadzonych, często samo-wysianych: cyprysów, fig, jałowców, pistacji, czerwonych cedrów, podszytych miękkim i jakby nieobecnym piżmem

Ogród zmysłów, snów i naręczy słów, uśmiechów i myśli, które karmią się błękitem nieba, kroplami chłodnego deszczu i łamiącymi się w nich promieniami słońca

Wtedy wszystko jest tak bardzo tu i teraz i nic więcej się nie liczy