Nuit de Megeve od Eight&Bob - ostatni/ pierwszy raz

Kiedy zrobisz to po raz pierwszy obiecasz sobie, że robisz to po raz ostatni 

Choć wiesz, że pierwszy raz utoruje Ci drogę do tego by wracać 

Prawdziwie, w pełni i tak mocno jak nigdy dotąd 

Kiedy po raz pierwszy staniesz w burzy 

W środku miasta, na balkonie, w mieszkaniu przy zgaszonych światłach, na ulicy, gdziekolwiek Ważne aby była to noc 

Staniesz i zaczniesz krzyczeć 

Tak, jak nie krzyczałaś/ krzyczałeś nigdy dotąd, do nikogo, na nikogo, ani do siebie 

Krzyczeć wszystkim, co nosisz w sobie od dawna 

I kiedy zaczniesz 

Kiedy uwolnisz gardło i pozwolisz strunom głosowym zawładnąć sobą przekonasz się, że nie słyszysz nic poza ciemnością, deszczem i ciszą 

Bo cały ten krzyk, wszystko, co obiecałaś, obiecałeś sobie wykrzyczeć 

Tego już nie ma 

Kiedy zdobędziesz się na to by stanąć przed lustrem Taką, czy takim od obrazu, której czy którego uciekasz 

I zaczniesz patrząc sobie w oczy płakać łzami, które gromadziłaś, czy gromadziłeś odkąd pamiętasz Kiedy upadniesz na kolana, zwiniesz się w kłębek na zimnych kaflach podłogi 

Kiedy stracisz wszystkie łzy, takie pieczołowicie chowane, chronione 

Kiedy wstaniesz i spojrzysz sobie w oczy po raz drugi tego samego wieczoru 

Wtedy po raz pierwszy od dawna pozwolisz się sobie objąć 

Pozwolisz sam, czy sama siebie kochać 

Samemu sobie 

Kiedy stracisz cały krzyk, całą złość, wszystkie łzy i całe niekochanie Kiedy zrobisz to po raz ostatni, wiesz, że zrobisz to po raz pierwszy 

Do kolejnej niemej burzy i kolejnego dotyku zimnych kafli w łazience 

Wracanie do tego nie będzie jak narkotyk 

Nie będziesz się tym karmić, nie będziesz do tego wznosić dłoni i oczu, nie będziesz tego stawiać na ołtarzu, składać darów, danin, ani ofiar 

Będziesz tylko chciała czy chciał przypomnieć sobie o tym, że możesz i chcesz nauczyć się dać sobie miłość, po to by dać ją komuś i umieć przyjąć od kogoś 

Uwolnisz się od wspomnień 

Nauczysz się im dziękować, im i tym, którzy nimi są 

Uśmiechać się do nich, tęsknić, ale tą dobrą tęsknotą 

Dasz sobie wolność i zaczniesz oddychać całą powierzchnią serca, płuc i umysłu 

Całą szerokością ramion i ciepłem otwartych dłoni 

Taki jest Nuit de Megeve 

Mgłą wspomnień, tęsknoty za tym co było, tym co będzie, albo nigdy się nie wydarzy 

Oswojoną mgłą, której się nie boisz, ale której potrzebujesz, bo to by wyjść wyżej 

Poza siebie, poza własne zniewolenie, poza wszystko to, co sobie zabierasz 

Nuit de Megeve - poprzez ostry goździk, wytrawny tytoń opleciony zroszoną górskim chłodem wetywerią wspinasz się, po to by cieszyć się wolnością irysa i chłodnej kawy 

Wolnością siebie, prawdziwej, czy prawdziwego 

Wolnością pragnień, która nie wie, że jest możliwa, dopóki nie pokona i nie oswoi wszystkiego, co było przed nią 

 

Zapach został wydany w 216/17 roku