Meander od Amouage - początek i koniec wszystkiego

Kiedy skończysz śnić wszystko, co wyśnić Ci było dane

Kiedy wyczerpiesz wszystkie możliwości, także te, których nie było

Kiedy wypowiesz wszystkie słowa, które były Ci przeznaczone

Kiedy zmilczysz wszystkie zdania, które miały być zmilczane 

Kiedy zapomniesz wszystko przeznaczone zapomnieniu

Kiedy weźmiesz od świata, wszystko to, co było możliwe do zabrania

Kiedy oddasz światu wszystko to, co było do oddania

Wtedy wstaniesz rano, umyjesz ciało, twarz i zęby

Dłonią przeczesz mokre włosy

Założysz wygodne buty 

Weźmiesz ten lekki, niewielki plecak

Spakujesz tylko kilka snów, tych nie śnionych od dawna, ale to w nich ukrywasz definicję szczęścia

Zamkniesz mieszkanie

Zostawisz tylko uchylone okno w sypialni, wszak zaczyna się wiosna

Niech zagości w pościeli, niech wszystko to, co po sobie zostawisz przesiąknie jej zapachem

Nie napiszesz żadnego listu, nikomu nic nie powiesz

Żadnych pożegnań, podsumowań, wspomnień i spojrzeń

Będziesz długo iść

Nocą i dniem

Bez oglądania się wstecz

Bez oglądania się za siebie

Bez uczucia żalu, tęsknoty, smutku i utraty

Wszystko i tak odeszło już dawno

A łzy, łez już nie masz

Będziesz iść dniem i nocą

I tak już nie śnisz

Zmęczenie, nie - jego nie ma

Zmęczeniem byłoby czekanie 

A kiedy trafisz właśnie tam

Tam gdzie początek i koniec

Usłyszysz wiatr i szum 

Szum traw i dalekich fal

Skrzek mew i szept piasku pod bosymi stopami

Usiądziesz i spojrzysz po raz ostatni

Na wysokie niebo, na słońce, które zachodzi

Na dal, w której woda spotyka się z niebem i staje jednością

Potem zamkniesz oczy, położysz się

Poczujesz zapach wody, jej dotyk

Łagodny, pieszczotliwy i coraz bardziej władczy, zaborczy

I zaczniesz śnic te sny, które masz ze sobą

Po raz pierwszy od lat do nich wrócisz

Będą Cię kołysały, uśmierzały ból, wszystkie tęsknoty

Odgonią złe duchy, demony i całe zło przed którym uciekasz

Kiedy przestaniesz je śnic, morze odda Cię plaży

Zwróci Cię światu - niebu i powietrzu

Wysuszysz się w ciepłym słońcu

I będzie tylko ono

Tylko słońce, wiatr, szum dalekich fal i wspomnienie snów

Meander - zapach snów, zapach ich czułych objęć. objęć zapomnienia się w sobie. Szczęścia tak wielkiego, że trudnego do wypowiedzenia. Jego posmaku i dotyku. Zapach zgody ze sobą i światem. Zgody z losem. Zapach zgody z niezgodą na to co złe, stracone, utracone i co nie mogło być.

Zapach początku, w którym wszystko się skończy

Otwiera się ciężkim olibanum, drażniącym czarnym i różowym pieprzem. Przebija się przez nie intensywna róża, milczący narcyz i wytrawny irys. To one prowadzą do szumu wetywerii i czułych objęć drzewa sandałowego.

Zapach został wydany w 2020 roku, jego autorką jest Mackenzie Reilly