Amouage Boundless - fascynacja marzeń

 

Nie powiem o Tobie nikomu

Mamie, Tacie, ani najlepszej przyjaciółce, przyjacielowi także

Nie powiem też Tobie, a Ty się nie zorientujesz

Tak jak ja nie zorientuje się, kiedy się zakocham

Nie wiem, czy w Tobie, czy w wyobrażeniu o tym, że mogę się zakochać:

mieć motyle w brzuchu, głowę w chmurach i myśli we wschodzie słońca, a może zachodzie

Nie chodzi o to, że nie potrafię romantycznie

Potrafię

Może czasem za bardzo, ale potrafię

Nie sentymentalnie, tylko romantycznie

Tak bardzo romantycznie

Nie rozważnie

Za dużo we mnie lat na rozwagę, a za mało czasu

Chcę coś jeszcze przeżyć, choćby to było tylko snem

A może wszystko nim jest

Będę na Ciebie czekać

Będę nie spać po nocach i tęsknić

Będę myśleć o tym, jak to będzie, kiedy będziemy razem

Mimo, że nie będziemy nigdy

Ale to nie ważne

Myśl, że możemy być, a może byliśmy kiedyś

Inni my, w innym życiu

To mi wystarczy

Wtargniesz do mojego świata szybko

Kiedy się zorientuje, że w nim jesteś będzie za późno żeby zatrzasnąć drzwi i zamknąć okiennice

Będziesz jedyną namiętnością, choć będziesz tak daleko

Będziesz kochankiem doskonałym, choć nigdy mnie nie dotkniesz

Nauczysz mnie czytać gwiazdy, choć nie powiesz do mnie nigdy słowa

Ja nawet nie wiem, czy Ty w ogóle jesteś

Choć czasem jesteś tak mocno, że serce mi pęka, gdy pomyślę, że mogłoby Cię nie być

Znikniesz tak szybko, jak się pojawisz

A ja znowu nie zorientuję się kiedy

Zostanę ze łzami, z samotnymi nocami i czekaniem do świtu

Choć tak naprawdę jest i było tak zawsze

Tylko kiedy byłeś Ty, te noce nie były tak okrutne

Były pełne pieszczot i snów, którym nie dawałeś przyjść

A teraz wrócą wszystkie

Jedne obrażone, inne pełne tęsknoty

To im powiem

Jak wielka miłość to była, mimo, że jej wcale nie było

Opowiem im ile nas łączyło, choć nie było nas nigdy

A one zrozumieją

Obejmą, ukołyszą i nie pozwolą się bać

Bać siebie

Bać tego, że już więcej nie pokocham, albo pokocham jeszcze bardziej

Boundless Amouage - jest czymś, czego tak samo nie ma jak jest

Tak samo brutalny, jak czuły

Tak samo pierwotny, jak wyrafinowany

Zapowiedź wielkiej przygody, która okazuje się objęciami niewypowiedzianej czułości

Otwiera się intensywnie, atawistycznie, to kardamon czerwona pomarańcza i imbir. 

Jeśli da mu się szansę zaskoczy słodyczą wanilii, 

kiedy pozwoli mu się dotknąć uwiedzie zmysłowym dotykiem gorzkiego kakao, mokrego tytoniu, mirry, drzewa gajwakowego, wetywerii, dębowego mchu i oleistej paczuli

Powstał w 2021 roku, jego autorką jest Karine Vinchon Spehner