Oud Rose od Les Soeurs de Noe - ostatnia róża

 

To było wtedy

Ten jeden, jedyny raz kiedy przyniosłeś mi kwiaty

A razem z nimi dałeś mi siebie

Nie pamiętam ich barwy, ani koloru

Pamiętam ich zapach 

Pamiętam, że mówiłeś, że poprosiłeś Panie w kwiaciarni, aby wyczyściły je z kolców

Tak, jakby miało to teraz jakieś znaczenie

Kochałeś we mnie wszystko, tak mówiłeś

Ale najbardziej umiłowałeś dłonie i włosy

Nie chciałeś aby stała im się krzywda

Dłoniom rzecz jasna

We włosy wtulałeś usta zawsze wtedy kiedy przestawaliśmy się kochać

Ciekawe czy nadal noszą ich smak

Albo chociaż wspomnienie o nim

Na włosach zaciskałeś dłonie wtedy kiedy chciałeś, abyśmy byli blisko wtedy kiedy się kochaliśmy, tak jakbyś bał się, że ucieknę

Tak bardzo się tego bałeś, tak mówiłeś

Nie wiem dlaczego dłonie i taka troska o nie

Może dlatego, że mówiłeś, że w nich niosę Twój świat

Twoje wszystkie sny, marzenia i tęsknoty

Może to właśnie dlatego tak kazałeś mi o nie dbać

Nawilżać, nosić rękawiczki zimą i podczas ćwiczeń

Jakbyś chciał je ocalić przed złem tego świata

Rozczarowaniem nim, jego goryczą i brudem

Dlatego wtedy kazałeś usunąć kolce

Kiedy mi dawałeś te kwiaty, a były to róże, nie związane niczym owinięte brązowym papierem, dawałeś mi siebie - tak mówiłeś

Wtedy słońce zachodziło, a gwiazdy nie zdążyły się jeszcze obudzić

Księżyc wziął sobie wolne

Granat wykradł dla siebie całe niebo

A świat, świat stał niewzruszony

Kochaliśmy się głodni siebie jak nigdy

Szeptałeś coś do mnie

Opuszkami palców rysowałeś serce we wnętrzu dłoni 

Z czułością całowałeś włosy

A kiedy słońce wzeszło, kiedy granat oddał niebo

Kiedy wszystko było takie jak zawsze

Wtedy nie było Ciebie i nie było Ciebie nigdy potem

Czasem się zastanawiam czy byłeś kiedykolwiek

Były tylko róże bez kolców

Bezużyteczne, bo nie można było sobie nimi poranić dłoni

Sprawić bólu, po to by obudzić łzy i krzyk

Ciągle nie pamiętam ich koloru

Choć tak dobrze pamiętam kolor twych oczu

w nich był cały mój świat

Tak, jak Twój był w moich dłoniach

Oud Rose od Les Soeurs de Noe jest jak zapach wspomnienia tego, co było, choć równie dobrze zawsze mogło być tylko snem

Skrada się niewinnością lekkiego kadzidła i nieobecnego szafranu, po chwili rozkwita ogrodem pełnych kwitnących róż i niewinnych frezji, ma się wrażenie jakby one tańczyły ze sobą, jego zwieńczenim, a jednocześnie istotą są słodki agar, paczula i ciepło skóry

Zapach powstał w 2019 roku, jego autorami są Jerome Epinette oraz Pierre Wulff