Amouage Material - ostatnie takie rozstanie

Pozwól mi odejść

Pozwól uciec

Dla siebie i dla mnie

Dla nas

Bo będziemy tylko wtedy, gdy nas nie będzie

Zaufaj i uwierz

Tak bardzo chciałbym patrzeć z Tobą gwiazdy

Zasypiać się i budzić razem

Chodzić na spacery

Karmić ptaki w parku

Gubić się w lesie

Zrywać sny na łące

Uśmiechać się do słońca

Czuć to, że jesteś blisko

Tak bardzo chciałbym kraść słowa z Twoich warg

Oswajać je i chować tylko dla siebie

Tak bardzo chciałbym widzieć siebie w Twoim spojrzeniu

W Twoim pragnieniu i czułości 

Tak bardzo chciałbym zabrać Cię na koniec świata

Aby nikt nas tam nie znalazł

Tak bardzo chciałbym powiedzieć My

I już zawsze używać liczby mnogiej 

I tak bardzo się boję, że mi uciekniesz

Że nie będzie żadnego krańca świata, na którym będziemy My

Bo nie będzie słowa My

Bo nie będzie nas

Bo się rozmyślisz

Bo uznamy, że bardziej śniliśmy niż byliśmy

A ten sen zniknął

Rozpłynął się

Odszedł

Dlatego pozwól mi uciec zanim będzie za późno

Zanim zdążymy uwierzyć, że mamy szansę

Zanim wybierzemy próbę zamiast zapomnienia

Zanim zaczniemy śnić sen, którego nie mamy prawa śnić

Amouage Material - tęsknota, w której więcej jest czułości niż smutku, niewypowiedziane marzenie, które daje jest bardziej samym stanem wyobraźni niż pragnieniem

Omszała paczula i elemi to tylko zaproszenie do niego

wanilia i benzoes, to jego fantasmagorie, za którymi chowają się - suchy Agar, silne drzewo gwajakowe, obezwładniające labdanum, szorstki osmantus i bajeczna fasolka tonka

Zapach powstał w 2021 roku, jego autorką jest Cecile Zarokian