Diaghilev od Roja Dove - zapach snów

 

Kiedy zapytasz mnie o listę strachów

Nie starczy mi palców u rąk i nóg by je wszystkie wymienić

Kiedy zapytasz mnie o marzenia 

Wyciągnę przed siebie dłonie mocno zaciśnięte w pięści

Kiedy zapytasz mnie o szczęście 

Wypowiem dwa słowa: utracony czas

To czas, który dawno odszedł

Czasem odbija się w tym, co jest 

Przypomina o sobie

Zostawia krótki cień

Przychodzi nagle i niespodziewanie

Szybko ucieka

Jakby z obawy, że mógłbym go zatrzymać

a jest przecież za wcześnie

Bo on przyjdzie wtedy kiedy skończy się wszystko 

Bo jeśli istnieje zbawienie

Jeśli istnieje wybawienie

Jeśli istnieje niebo

Albo inny Raj 

To on tam jest 

Tylko wtedy to czas odzyskany

To każda z najpiękniejszych chwil, która nie powinna nigdy się kończyć

To ten wieczór, kiedy się poznaliśmy

To ciepło Twoich ramion

To nasz głośny śmiech, kiedy zapomnieliśmy o wszystkim

To taniec bez poczucia rytmu, bo najważniejszy było, że jesteśmy

To wymieniane spojrzenia, kiedy zabrakło nam słów

I to wszystko bez poczucia końca

Bez poczucia straty

Bez obawy co będzie po

Bo już zawsze będzie tylko to, co teraz 

Każda z tych chwil, one wszystkie razem będą jednocześnie

Będą już zawsze i będą tylko one 

a każdą będzie wiecznym mgnieniem

One wszystkie będą nieskończonym snem, w którym przeplata się wszystko, to, co o czym nie chcę Ci powiedzieć

Bo boję się, że jak to powiem, to to stracę

Że to odejdzie tak jak Ty

A ja jeszcze nie jestem gotowy 

Bo ta tęsknota ...

Ona za bardzo boli

Ale wtedy kiedy się z nią pogodzę

Kiedy nauczę się z nią rozmawiać

Wtedy zacznie się ten sen

Ty będziesz w nim i nie będziesz

Bo będziesz śnił swój własny

a jestli nie będzie mnie w nim, to wtedy to przestanie boleć

Bo ja będę w swoim

W niekończącym się paśmie gwieździstych nocy, różanych ogrodów, rannych mgieł nad stawami, dzikich parków, tajemniczych ogrodów, kryształowych żyrandoli, szeptanych słów i przemilczanych spojrzeń

I taki właśnie jest On - Diaghilev od Roją Dove

Jest w nim wszystko, są kmin, czarna porzeczka i pomarańcza

Jest labdanum, piżmo i drzewo sandałowe

Jest mech, skóra, paczula 

Są wszystkie roztańczone sny o szczęściu

A najpiękniejsze jest to, że sny rodzą sny 

A one nigdy się nie kończą

I to jest właśnie ten odzyskany utracony czas

To poczucie szczęścia i spełnienia osadzone w bezczasie